|
مبانی برنامه توسعه و کاربردی فناوری ارتباطات و اطلاعات
مبانی برنامه توسعه و کاربردی فناوری ارتباطات و اطلاعات
|
|
| دسته بندی | فناوری اطلاعات |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 11 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 7 |
مبانی برنامه توسعه و کاربردی فناوری ارتباطات و اطلاعات
چکیده:
شکوفایی
برنامه‌های فناوری ارتباطات در اوایل دهة 80 شمسی توسط دولت جمهوری اسلامی
ایران، دگرگونیهای فزایندهای را در برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت در
سطح تصمیم‌گیریهای اجرایی پدید آورده است. این تغییرات در برنامه‌های
ایران مقتدر در قرن بیست و یکم و با استناد به تبصره 13 قانون بودجه سال
1381 کل کشور امکان‌سنجی شده است، لیکن پرسش اساسی در نظام آموزش و پرورش
کشور مبتنی بر این مطلب است که آیا استفاده از فناوری ارتباطات و اطلاعات
در آموزش و پرورش لازم است یا نه.
در این مقاله ضمن بررسی اختلاف عمیق
نظام سخت‌افزاری و تجهیزات کشور با ممالک توسعه یافته، به اهم جزئیات
برنامة توسعه و کاربری فناوری ارتباطات و اطلاعات در نظام آموزش و پرورش
اشاره می‌شود. این برنامه‌ها عبارت‌اند از: ایجاد زیرساخت و توسعه شبکه‌های
مجازی محلی، مدیریت شبکه، امنیت شبکه، مقررات، محتوا، آموزش عمومی کاربرد
کامپیوتر، آموزش تولید محتوای الکترونیکی، و تولید مواد درسی وب و روشهای
چند رسانه‌ای.
کلیدواژه‌ها: شکاف دیجیتالی/ فناوری اطلاعات / آموزش و پرورش
شکوفایی
برنامه‌های فناوری ارتباطات و توجه بی‌کران به حوزة مزبور در اوایل دهة 80
شمسی توسط دولت جمهوری اسلامی ایران دگرگونیهای فزایندهای را در
برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت در سطح تصمیم‌گیریهای اجرایی پدید آورده
است. این تغییرات در برنامه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی با
راهبرد ایران مقتدر در قرن بیست و یکم: اقتصادِ دانایی محور با فناوری
ارتباطات و اطلاعات به صورت دستورالعمل تحلیلی و اجرایی بیان شده و در این
خصوص مدیریت اجرایی جامع و فراگیر آن توسط سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی
کشور و با استناد به تبصره 13 قانون بودجه سال 1381 کل کشور امکان‌سنجی شده
است. به نحو بدیهی، از آنجا که اصول اولیة دانایی به رمز دانش, پژوهش، و
توانایی علمی ارتباط دارد، آموزش و پرورش از اهم مسائل این برنامه به ویژه
در چارچوب اجرایی و کاربردی تلقی می‌شود.
1ـ تعریف آموزش و پرورش
آموزش
و پرورش از دیدگاههای مختلف تعریف شده است؛ بعنوان مثال, از دیدگاه
زیست‌شناسی, آموزش و پرورش را تغییر شکل عکس‌العملهای ذاتی و اکتسابی انسان
نسبت به محرکهای محیط خارج می‌دانند (درانی، 1376: 7). آنچنان که از این
تعریف آشکار است عوامل محیطی در فرایند یادگیری به منزلة رکن اصلی تعلیم و
تربیت قلمداد شده است. در مقابل تعریف مزبور, از دیدگاه روانشناسی, آموزش و
پرورش هدایت رشد طبیعی و تدریجی و هماهنگ تمام نیروها و تمام استعداد‌های
فرد تلقی شده است (درانی، 1376). یعنی به وضوح در این تعریف, مقولة هدایت و
هماهنگی فرد از ابواب و اصول اساسی تعلیم و تربیت محسوب شده است. همچنین
در فرهنگ تعلیم و تربیت از آموزش و پرورش بر این مفاد تعریف شده است: «یک
جریان سیستماتیک, منظم, هدفدار به منظور تربیت و رشد استعداد‌ها برای رسیدن
به کمال مطلوب» (حسینی‌نسب و علی‌اقدم).
اینکه تا چه حد تعریف آموزش و
پرورش جایگاه واقعی خود را در منظر عملی اندیشة دولتمردان کسب کرده, بحثی
محوری است که نیازمند ارزش و بهایی است که در تغییر محیط انسانی و رفتارهای
فردی به منظور تربیت نیروی انسانی نهفته است, لیکن این مطلب که تا چه
میزان برنامه‌های کلان و بلندمدت با طبیعت نهفته در این تعریف مصداق دارد
به اهداف مقدماتی برنامة توسعه کاربری فناوری ارتباطات و اطلاعات ربط دارد,
به نحوی که دگرگونی در محیط و هدایت فردی را براساس «توجه از تولید و
فناوری محصولات به فناوری دانش و دانایی» دانسته و مبانی این برنامه را
برحسب چارچوب مذکور سازمان داده است.
2. پرسش اساسی
آنچه
از وضعیت موجود در درک مفاهیم اجرایی فناوری ارتباطات و اطلاعات احساس
می‌شود مبانی تغییرات و دگرگونیهایی است که در سطح جهانی در فناوری مزبور
به وقوع پیوسته, به نحوی که به چالشهای محیطی برای مربی و دانش‌آموز و
تغییرات در رفتار یادگیری منتهی شده است. اینکه نظامهای مبتنی بر مواد
به‌صورت تک محور در حال فروپاشی است و روشهای تربیتی براساس بهره‌گیری از
ارزشهای متقابل یادگیری برحسب سیستم‌های ارتباطی نوین و چارچوب دیداری‌ـ
شنیداری پی یافته, موضوعی غیرقابل انکار است. پس در جهان فعلی که به‌مرور
از سواد اطلاعاتی و عوالم دیجیتالی سخن می‌رود, طبیعی است که اندیشة نوینی
در آرای مدیران تربیتی کشور رسوخ یابد بر این قرار که «آیا استفاده از
فناوری ارتباطات و اطلاعات در آموزش و پرورش لازم است یا نه» (حاجی، 1381:
67).
