|
تحقیق اخلاق اسلامی؛ مفاهیم و بنیادها
تحقیق اخلاق اسلامی؛ مفاهیم و بنیادها
|
|
| دسته بندی | پژوهش ها |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 43 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 15 |
تحقیق اخلاق اسلامی؛ مفاهیم و بنیادها
قسمتی از تحقیق:
۱) لذت و سعادت
ابن سینا در تعریف لذت(۱) گفته است: ادراک و وجدان، وصول چیزی است که برای ادراک کننده و واجد آن ، کمال و خیر باشد و البته آن ادراک نسبت به شیء باید از همان جهتی باشد که برای ادراک کننده کمال و خیر است؛ یعنی اگر انسان داشتن شیئی را دریابد اما به کمال و خیر بودن آن نسبت به خود توجه نداشته باشد، از داشتن و ادراک آن لذت نمیبرد. این تعریف از تعریف مشهور - که لذت ادراک ملایم است ـ دقیقتر میباشد؛ بنابراین در مقابل تعریف لذت، این تعریف اَلَم و درد است که ادراک و وجدان وصول چیزی که برای درک کننده آفت و شر باشد.
سعادت نوعی خاص از لذت است که برای موجود عاقل حاصل میشود. در سعادت، لذت ناشی از ادراک و وجدان کمالات و خیر عقلی برای ذات عاقل است و به همین جهت برخی گفته اند سعادت خیری است که به حرکت ارادی نفسانی حاصل میشود.
۲) ابعاد و سطوح وجود انسان
به رغم اختلافاتی که براساس مبانی فلسفی مشائی، اشراقی و صدرایی درباره چگونگی صورت نفس و نحوه ارتباط آن با بدن وجود دارد، اصل ارتباط حقیقی نفس با ماده ثانیه ای که آن را قبول کرده، مورد اتفاق است. ارتباط تکوینی و حقیقی نفس ناطقه با نفس حیوانی و نباتی و ابعاد عنصری و جسمانی، بدن انسان را به صورت موجود واحدی در آورده که از ابعاد و سطوح مختلفی برخوردار است و متناسب با هر یک از آن ابعاد به خیر یا شر، لذت یا اَلَم، سعادت یا شقاوت و کمال یا نقصی خاص نائل میشود. ابعاد حیوانی انسان که ادراک حسی، خیالی و وهمی دارند و براساس برخی از مبانی فلسفی دارای تجرد برزخی میباشند، علاوه بر خیر و کمال از آگاهی، لذت و اَلَم متناسب با آن ادراکها برخوردارند. نفس ناطقه انسانی نیز بر همین قیاس، کمال و خیر ویژه خود را دارد و چون کمال و خیر آن عقلی است، به تناسب بهره مندی و یا محرومیت از آن کمال و خیر نیز به سعادت و یا شقاوت نائل میگردد.
۳) تزاحمها و کشمکشهای درونی انسان
هر
مرتبه از وجود انسان در محدوده معرفت و آگاهی خود خیر و کمال خویش را
اختیار میکند و این مسئله همواره صحنه نفس را هنگامه تزاحمها و کشمکشهای
گوناگون میسازد. نفس حیوانی با ادراکات حسی و خیالی، لذتهای مناسب خود را
جستجو کرده و با قوه شهوت در پی کسب آن لذتها برآمده و با قوه غضب در جهت
رفع موانع آنها اقدام میکند. نفس ناطقه، که مرتبه عالیه وجود انسانی است،
کمال و خیر ویژه خود را برگزیده و سعادت خود را جستجو میکند. نفس ناطقه به
لحاظ ذات عقلی خود در بدو تکوین در مرتبه عقل هیولایی و بالقوه است و
کمالات عقلی در آن به تدریج به فعلیت می رسد. در مراحل تکوین حیات انسانی
نفس حیوانی و قوای مربوط به آن قبل از نفس انسانی به فعلیت می رسند و
احتمال اینکه قوای عملی حیوانی، یعنی شهوت و غصب در برخی مراتب براساس
ادراکات خیالی و وهمی و بدون رعایت مصالح عقلی، افعال خود را برگزینند،
وجود دارد. اگر انسان در این مرتبه باقی بماند عقل نظری او به تدریج اسیر
خواسته های حیوانی آن میشود که کم من عقل اسیر تحت هوی امیر(۲)، چه بسیار
عقلی که فرمانبردار هواست.
