مبانی نظری و پیشینه پژوهش خوشبینی (فصل دوم)

مبانی نظری و پیشینه پژوهش خوشبینی (فصل دوم) مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دوم پایان نامه ارشد) خوشبینی در 35 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

دسته بندی	پیشینه متغیر های روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	56 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	35

مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دوم پایان نامه ارشد) خوشبینی در 35 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همرا با منبع نویسی درون متنی فارسی و انگلیسی به شیوه APA  جهت استفاده فصل دو پایان نامه

توضیحات نظری در مورد متغیر و همچنین پیشینه در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب برای فصل دو پایان نامه

منبع :                          دارد (به شیوه APA)

نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

خوشبینی چیست؟ 

      عموم مردم خوشبینی را به صورت در نظر گرفتن نیمه پر لیوان یا دیدن لایه‌ای براق در هر پدیده یا عادت به انتظار پایانی خوش داشتن برای هر دردسر واقعی در نظر می‌گیرند. زاویه­ی « تفکر مثبت » از مثبت‌اندیشی و خوشبینی بیانگر آن است که خوشبینی مستلزم تکرار عبارت‌­های تقویت­کننده با خود است مانند این که «من هر روز به انحاء مختلف دارم پیشرفت می‌کنم » یا تجسم آن که همه‌ی کارها با موفقیت انجام می‌پذیرد. در تمامی این موارد تجلیاتی از خوشبینی و مثبت‌اندیشی وجود دارد. اما با این حال خوشبینی عمیق‌تر از اینهاست (سلیگمن، 1995 ترجمه‌ی داورپناه، 1383).

      توانایی ارزیابی زندگی بهتر با دیگران و بیرون آمدن موفقیت آمیز از اکثر موقعیت‌ها و کشف جنبه‌‌ی مثبت هر واقعه را توانایی خوش‌بینی می‌نامد(گنجی1385). به بیان دیگر توانایی بهتر نگریستن به دنیا و وقایعی که در آن اتفاق می‌افتد و این توانایی که انسان بتواند همواره با واقعیات زندگی کند.

2- 1- 2- ماهیت خوشبینی:

      اصولاً خوشبینی چیست؟ آیا در مقابل بدبینی قرار می­گیرد؟ دو رویکرد برای درک معنای خوشبینی به کار گرفته شده که هر دو بر اساس خوشبینی تنظیم گردیده­اند. در یک سو، خوشبینی به عنوان جنبه­ای از ویژگی شخصیتی، از طریق انتظارات فرد خوشبین از سایرین و محیط و رویدادها مفهوم­سازی گردیده است و از سوی دیگر رسم و روشی است که به عنوان یک شیوه تبیینی به کار می­رود(شی­یر و کارور، 1985 به نقل از خوش­کنش، 1386). بنابراین محققین بین روش تبیین خوشبینانه و مشرب خوشبینانه تفکیک قائل شده­اند:

2- 1- 2-1- خوشبینی نوع مشربی( خوشبینی با منشأ تحلیل درونی)

      خوشبینی نوع مشربی یک انتظار کلی است که طی آن قرار است در آینده چیزهایی اتفاق بیافتد که بیشتر شامل چیزهای خوب است تا بد. شی­یر و همکاران(1985) معتقدند که افراد خوشبین در مواجهه با مشکلات، اهداف ارزشی خود را همچنان پیگیری می­کنند و خود و حالاتشان را از طریق کاربرد استراتژیهای مؤثر تطابق به نحوی تنظیم می­کنند که در نیل به اهدافشان موفق شوند( کار،2004 به نقل از شهابی،1385).

      برای ارزیابی خوشبینی مشربی، شی­یر و کارور(1994) یک آزمون کوتاه خودگزارشی از جهت­مداری زندگی(LOT) ایجاد کردند و بلافاصله در آن تجدیدنظر نمودند. نوع خوشبینی­ای که از طریق آزمون LOT ارزیابی می­شود عبارت از یک ویژگی شخصیتی است که به وسیله انتظارات آینده مطلوب شخصی از طریق فرد با کمک آزمون تعیین می­گردد. خوشبینی نوع مشربی با محتوای نگرشی، سلامت خوب داشتن و پاسخ مثبت به مداخلات پزشکی دادن، برای شرایطی همچون بیماری قلبی و سرطان مورد استفاده قرار می­گیرد( شی­یر و کارور، 1985 به نقل از خواجه امیری خالدی، 1382).

 تأثیر خوش­بینی نوع مشربی در بهبودی، ناشی از به کارگیری استراتژیهای تطابق مؤثر در پزشکی است که از طریق تعریف مجدد کردن یا بیان مجدد موضوع با نگرشی خوشبینانه صورت می­گیرد. در مقابل بدبین­ها، استراتژیهای تطابق را از طریق اجتناب کردن از مسائل یا رها کردن موضوع تطابق، به کار می­برند. آرجیل و همکاران(1997) در تحقیقی دریافتند که افراد شاد تمایل دارند حوادث مثبت را به خود اسناد دهند(کار، 2004 به نقل از شهابی، 1385).

      بنا بر یافته­های سگرستروم(2007)، خوشبینی نوع مشربی با رشد فردی و اجتماعی، بهبود عملکرد فرد در موقعیتهای مختلف، بهبود سلامت فیزیولوژیکی و سلامت­روان، بالا رفتن مهارتهای مقابله­ای و حل­مسئله همراه است.

2- 1- 2- 2- خوشبینی نوع تبیینی(خوشبینی با منشأ تحلیل بیرونی)

      سلیگمن (2006) معتقد است که مبنای مثبت اندیشی و خوش‌بینی در عبارت­هایی امیدوار کننده یا تجسم موفقیت جای ندارند، بلکه در نحوه‌‌ی تفکر افراد درباره علت‌ها ریشه دارد. او و همکارانش خوشبینی را به عنوان خوشبینی تبیینی تعریف کرده­اند تا صرفاً یک ویژگی گسترده شخصیتی. در این دیدگاه افراد خوشبین رویدادها یا تجارب منفی را به علل بیرونی، ناپایدار و عوامل خاصی همچون رویدادهای عادی نسبت می­دهند. در مقابل بدبین­ها، رویدادها و تجارب منفی را به علل درونی، عوامل ثابت و عوامل کلی همچون درمانده بودن و شکست شخصی نسبت داده و تبیین می­کنند.

      خوشبینی و بدبینی از طریق پرسشنامه اندازه­گیری به شیوه اسنادی(ASQ) و تحلیل محتوای تبیینات کلامی (CAVE ) نیز اندازه­گیری می­شود. در ASQ به پاسخ­دهندگان مجموعه­ای از رویدادهای فرضی که نتایج مثبت و منفی را در پی دارد به افراد می­دهند سپس از آنها می­خواهند این علل را با مقیاسهای چند نمره­ای درجه­بندی کنند. ارائه این درجات، خوشبینی یا بدبینی افراد را نشان می­دهد( کار، 2004 به نقل از جمالی­زواره، 1387).